WOENSDAG 7 AUGUSTUS 2024

13u30 update:

• Bert is er!!!!! 
• Dansers leven nog. Of half. 
• Het buffet was walgelijk lekker. 
• De Colmar en de Lunch Garden en ook den Ikea mogen hier even een bijscholingske komen volgen. 
• De balleTrina's hebben géééén geduld. 
• Waardoor de opstopping aan het buffet dramatischer was dan die van mijn reeds 2 dagen geconstipeerde darmen. 
• Dat ik dan mijn geduld verloor en ook professioneel op mijn plaats gezet werd door de keuken-organisatie (Auch)
• Ik hou mijn mond nu.
• Ik moet leren zwijgen.
• Nu even een powernapke doen. 

Hoi iedereen!

Na de updates, een gewoon blogske. 

Ik dacht vanmorgen: ik gooi wat updates in de groep, want ik merk dat zelfs tijdens het schrijven van een blog (en dat duurt wel een tijdje) mensen reageren. En dan heb ik niet eens de kans gekregen om mijn schrijffouten te corrigeren of situaties nog meer spice te geven dan dat ze origineel zijn. 
Mijn autocorrect doet ook dramatisch en maakt van mijn teksten ook heel vreemde dingen. Af en toe ben ik zo in de vibe van typen, dat ik er over lees en dan denk ik: chance dat de mensen dit zo niet lezen, maar vaak ben ik er aan voor de moeite.
Bijvoorbeeld:
Als ik cha cha cha'en  wil schrijven maakt mijn autocorrect er dit van: Charles Charles cha'en. Gisteren  was het nog erger. Enfin, als je dus niet kunt wachten met lezen, dan moet je de schrijffouten en autocorrect er maar bijnemen. Eigen schuld dikke bult. Dus vandaar de updates, dan zijn die hongerige lezers al wat rustiger en wat meer voldaan.

Ook belangrijk: sorry voor het laattijdig uploaden van de foto's. De wifi is hier BE-LACH-E-LIJK traag en elke 5 minuten moet je terug inloggen, koekjes accepteren, de algemene voorwaarden en condities aanvaarden en dan hopen dat je meer dan 1 streepje verbinding hebt. Kutzooi. 
Maar dus, soms duurt het 2 uur vooraleer er foto's tevoorschijn komen en dan geef ik het ook even op en probeer ik het later eens opnieuw. Net zoals het antwoordapparaat van Electrabel. Dus check regelmatig voor extra foto's, want ze komen alleen online als Wifi Dester-guest het toelaat en goesting heeft. De wifi heeft "een hééééél zwaaaaaar leveeuuuuuuuun". 
Dan komt daar nog bij dat de wifi zelf kiest welke foto's van de 385 hij online zet. Met gevolg dat ik echt echt niet ga controleren welke foto's er wel en niet zijn doorgekomen. Dus neen, je ziet niet dubbel van dat extra wijntje op je kindvrije terras met vogeltjes op de achtergrond ipv "mamaaaaaaaaaa!?", ik smijt ze er het opnieuw op en dan staan de foto's dubbel of driedubbel in het album. Ik check ook de foto's niet, dus sorry als er wat foto's tussen staan die een filterke of beter kader kunnen gebruiken. Vandaag staat er één tussen van Yana met een badge tussen haar billen. Ik vind dat dat nog kan. Je kent ons. Als je dat aanstootgevend vind, gelieve dat geen foto's meer te bekijken en nu te stoppen met mijn blogs te lezen. :-)

Maar, waar was ik?
Ah ja, vanmorgen.
We hebben onze eigen tafels terug geclaimd en de balletrina's naar de uiteinden van de refter geduwd. Kleir.  Alleen gaan die ballerina-baas-worshop-mensen- met-een-air nog steeds bij ons aan de tafel zitten. Het ander uiteinde weliswaar, maar toch te dicht in mijn buurt.
Ik ben de sociaal-heid zelve, maar hautaine mensen zijn bij mij aan het verkeerde adres. Die moeten ver uit mijn buurt blijven. Maar dus, Bert was er deze voormiddag met een sterke workshop voor het bootcamp. Zweten en zwoegen, en dus kwam de regen en de temperatuurdaling vandaag wel van pas. De pretkampers kregen weer om de beurt les van Indra en Bobbeyaan om hun choreo's af te werken. 

Vanmiddag een klein akkefietje met mezelf aan het buffet. Je moet weten: dat is daar nogal smallekes. Je passeert eerst aan de bediening voor soep en hoofdgerecht, daarna schuifel je verder tot aan het buffet rondom rond. Zo maak je een soort van "S" tot je aan het einde bent. Dat hadden de stervende zwanen niet door en dat zorgde voor een massa file én enorme opstopping, met geduw en getrek, viezen blikken, zuchten en kreunen tot gevolg. Ook aan het buffet wordt elke pasta zorgvuldig nagekeken op niet teveel saus of stukje gegrilde aubergine, de orzo wordt ontdaan van elke brokje feta, er wordt gevraagd of de kippenboutjes vegetarisch zijn of niet en mijn ogen rollen bijna uit mijn oogkassen van frustratie. Die kleine roze soepstengels krijgen dan ook geen hulp. De iets oudere dotten zijn hier al verder in gevorderd en zwieren en zwaaien met lepels en tangen tot ze dat ene stukje tomaat gevangen hebben dat het roodst ziet en dus meer vitamines bevat. We zijn daar  best van onder de indruk. Maar die jongsten (7-8 jaar of zo?) hebben nog wat oefening nodig. Helaas gebeurt dat dan als je met 150 hongerige mensen (waaronder 45 hongerige Danzateljee'ers ) aan een buffet staat.
Ik moest me zonodig moeien en sprong in de verkeerswissel tussen bediening en buffet en begon  wat te delegeren en met mijn armen te zwaaien. Net zoals Anke zou gedaan hebben (Ja, Anke echt. Je moest erbij zijn) Ik had nog net geen fluitje vast.  
Ik zag mijn mede leidinggevende-dansende-docenten-vrienden onder hun plateau kruipen van schaamte, want er was aan de andere kant al een hele grote Destelheide meneer het verkeer aan het regelen en ik zorgde eigenlijk voor meer chaos. Alle blikken op bibi en ik ben dan maar stilletjes terug in de rij gaan staan. 
Bon, ik heb het geprobeerd. Ik ben duidelijke de eerste die eraan tijdens een bankoverval. Ikke impulsief? Ma nee. 🙄
We zijn wel über-trots op onze kleinste patatjes die super behendig zijn geworden aan datzelfde buffet. Dat ze nog wat oefening nodig hebben met een kom soep én een bord vol lekkers én een drinkbus én bestek én een confituurcupje, dat is volstrekt logisch. Maar dus, mama's en papa's, ge kunt met een gerust hart gaan dineren in de Colmar. Ze kunnen dat perfect zelf. Ze likken geen lepels af, zitten niet met hun vingers in de tonijsalade, alleen die soep... Die zwemt meer op het dienblad dan in het kommetje, maar dat smaakt wel even lekker zeggen ze zelf. En met een extra boke sop je dat er gewoon af. Antistoffen, check!
Nadat de kippenboutjes bijna met bot en al binnen waren, hupsakee, bedjes in, want de jongsten (allemaal) staken tegen het einde van de maaltijd hun hardgekookt eitje langs rechts in hun mond en het viel er langs links terug uit. Tijd voor een échte siësta. Zo van: kleren uit, bed in, deur dicht, gordijnen toe en dodo doen. 
5 minuten later lagen ze in dromenland. Net zoals enkele groten. Snurkte time en stilte in het gebouw. 

Sofia is vandaag al naar huis vertrokken, want er stond nog een superleuke gezinsvakantie op de planning, van voor ze wist van het bootcamp. Dat is dedication zeg ik! En dan nu een welverdiende vacation. Veel plezier Sofia!!

Om 14:00u lagen er nog veel jonkies te slapen en dat hebben we zo gelaten. We vertrokken in stilte met de wakkere bende richting danszalen, waar het bootcamp een workshop modern kreeg van Indra en de pretkampers improvisatie spel kregen van Gecky. Ook dat was supertof! Als laatste blok speelden we een kwartet spel over het domein. Team blauw is gewonnen. Jippiejajee! 

Jullie hebben eigenlijk feitelijk saaie kinderen. Die zijn te goed opgevoed. Die strafpot staat hier wat stof te verzamelen, mijn alcoholstift voor strepen zit nog in de plastic. Puh. 
Oke, oke, er komt hier en daar al eens een streep bij omdat ze 5 seconden te laat beneden zijn, of om dat ze "fock dees" zeggen of "bro" of "bruh" of hun sjaaltje vergeten zijn. Pfffff. Volgend jaar neem ik wat ongetemde dieren mee om in toom te houden. Saaie boel. 
Naaa, grapje! We hebben echt superveel plezier, maar gewoon, zonder gedoe of ruzie, zonder gezaag en geklaag, zonder "ik mis mijn mama" of geween in de bedjes. 
Gerd zegt: voor 1000 p.p. euro hou ik ze nog een week langer bij en de adoptie papieren voor sommigen liggen al klaar. Gewoon even ondertekenen. 
Alle ADHD valt best mee en we hebben nog niemand van het plafond moeten trekken. Ze worden groot, jullie snaken. 

Grappig detail: we spraken daarstraks over het gemis van hun gsm. Ik vind het bijzonder hoe ze hier zonder afkickverschijnselen aan het social media - detoxen zijn. Dat ze dan hun streak-dinges kwijt zijn deert hen niet. Dat ze wat achter lopen op Snapchat en Insta ook niet echt eigenlijk. Myla wou graag de wedstrijd breakdance van de Olympische Spelen zien/volgen. Sommigen missen hun gsm alleen als ze "gaan kakken", voor muziek onder de douche of om te weten hoe laat het is. 
Nu, even daar over. 
Lees de zin opnieuw: "hoe laat het is".
Laat het even binnenkomen.
Volgende gebeurde: 

Ik: "Wat dacht je dan van een horloge?". 
Puberreactie: "hu?"
ik: "hor-lo-ge. Zoiets waar je de tijd op kan aflezen?"
Puberreactie: "ik kan dat alleen op mijn gsm."
Ik: "..."
Puberreactie: "ik bedoel alleen met cijfers, want met wijzers vind ik te moeilijk".
Ik: "..."
Dus volgend jaar even een herhalingsles van de klok in mijn klas voor vertrek, graag. Nu, ik begrijp dat wel. Aan onze linkerpols zat op ons 12 jaar een blinkende (lees: lelijke) FlikFlak omdat we braaf ons communie hadden gedaan, bij hen is hun linkerhand een gsm. Tijden veranderen. I agree. Maar het doet een beetje pijn in mijn juffenhart. Onder de kerstboom, voor de sint, als ze nog een tandje wisselen: een horloge, plies. En geen Iwatch die je stappen telt, berichten stuurt en zegt dat je pipi moet doen, want dat mag hier ook niet. Een simpel modelletje. Dat mag hier wel en is handig, want we voelen ons soms een wandelende klok. Het is dan ook belangrijk, want als je maar een uur de tijd hebt (met 4!) om je klaar te maken voor het avondeten (= douchen, haren wassen, invlechten, schminken, aankleden, kamer schilderen, schoenen kiezen, puistjes pitsen, babbelen, nagels lakken, andere outfit aandoen, opnieuw matchy schoenen zoeken, ...) heb je dus in feite maar een kwartier douche tijd. En om dat in te schatten zonder sprekende klok of siri, is lastig. 
Maar het lukt hen wel. Ze kunnen beter de stand van de zon lezen, dan dat ze kleine en grote wijzer van elkaar kunnen onderscheiden. En de kleintjes moeten dat nog leren, dus sjah. 

We aten omelet met spek en de rest van het buffet, kiddo's drinken allemaal thee sinds deze week en vinden de groentjes hier lekkerder dan thuis (hihihihi).   
Op dit moment liggen ze allemaal samen, in de cosy corner naar de film "inside out 1" te kijken. Sebiet dus bedjes in. 

Mijn vingers beginnen wat te tintelen en ik hoor al wat meer rumoer van de 1e verdieping komen. Tijd voor een checkske (al mijn collega's zijn beneden hoor!). 
Morgen weer een nieuwe dag. 

Wat hebben we geleerd?

• Buffet is leuk, maar niet met 150 tegelijk
• Kinderen eten alles als je maar niet vertelt wat erin zit. 
• Wij zijn te ver af om de "wa-is-da" te beantwoorden
• Soep kan je van een plateau slurpen
• Dat er 8 kinderen in de koffer van mijn Danzateljee wagen passen (don't even ask)
• Dat jullie kinderen hun 4-uurtjes goed kunnen verstoppen, want we zijn nog altijd niet gepakt!
• dat "guess my fart" echt een ding is. (Don't ask)
• dat we daar tiktak dankbaar voor moeten zijn
• dat de Iets Frans rage nog niet voorbij is. 
• Crocs met sokken ook iets is. net zoals sokken in teenslippers.
• dat ik blij ben niet geboren te zijn in de 2010'ers
• dat de tapis plein (of plain mag ook) stinkt in de kleine danszaal
• dat inlegkruisjes ook van je been kunnen glijden.... 
• dat Robine bij de slapertjes is gebleven vanmiddag (voor ik telefoon krijg van de kinderbescherming)